بررسی حساسیت کژدم های خطرناک استان هرمزگان نسبت به حشره کش های شیمیایی پیشنهادی who

مقدمه: استان هرمزگان پس از خوزستان دومین کانون مهم کژدم زدگی کشور است. علیرغم اثرات مضر زیست محیطی، در حال حاضر موثرترین و شاید تنها روش کاربردی مبارزه با جانوران زهرآگین استفاده از آفت کشهای شیمیایی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی حساسیت کژدم های خطرناک استان هرمزگان به مهمترین سموم پیشنهادی who بوده است. روش کار: در این مطالعه مقطعی- کاربردی، تعداد 843 کژدم صید و تست های حساسیت با روش مشابه سوسریها صورت پذیرفت و دوز کشنده گونه های مختلف بررسی شد. نتایج: دوز کشنده سم سایپرمترین (%2.5 ec)، برای سه گونه hemiscorpius lepturus, mesobuthus eupeus و ?l/cm20.001 odontobuthus doriae و برای گونه ?l/cm20.009 androctonus crassicauda محاسبه گردید. دوز کشنده امولسیون دلتامترین %2.5، برای 0.001 m.eupeus و برای ?l/cm20.0003 h.lepturus بدست آمد. دوز کشنده سم کارباریل (wp %85) برای هر چهارگونه mg/cm20.39 محاسبه گردید. دوزهای تست شده سم لیندان (wp%25) در هیچیک از گونه ها مرگ و میر %100 ایجاد نکرد. دوز کشنده سم مالاتیون (ec%57) در دو گونه a.crassicauda و 1.029 h.lepturus، در گونه ?l/cm20.284 m.eupeus و در o.doriae، ?l/cm20.515 محاسبه گردید. نتیجه گیری: گونه های کژدم مورد آزمایش نسبت به دوزهای توصیه شده سموم پایرتروئیدی کاملا حساسند و از این سموم می توان در کنترل تلفیقی کژدم ها و سایر ناقلین استفاده کرد. کژدم ها نسبت به سم کارباریل نیز حساسند. دوز صددرصد کشنده سم مالاتیون چند برابر دوز پیشنهادی بود که احتمال بروز مقاومت را به ذهن متبادر می سازد. هیچیک از دوزهای تست شده سم لیندین قادر به کشتن صددرصد کژدم های مورد نظر نبود و بنظر می رسد این کژدم ها در این منطقه جغرافیایی به این سم کاملا مقاوم شده اند.